We make our own devils
We creëren onze eigen demonen.
In haar paper over “de kunstenaar als sjamaan” gaf Maïté al aan hoe ze kijkt naar de verhouding van de mens in zijn omgeving en meer specifiek welke rol een kunstenaar vandaag de dag nog kan innemen.
Onze zoektocht naar spiritualiteit, zingeving en geluk lijkt een sterke link te hebben met onze de-connectie van de natuur. We zijn de idee dat we onderdeel zijn van een groter geheel verloren. Zowel de christelijke traditie als de levensstijl in de natuur zijn tot een minimum beperkt en de mens plaatst zich (onbewust) in de positie van actor en solist. In dit verhaal, zeker na de toestanden die ons allen zijn overkomen, speelt angst een grote rol. Wat eigenlijk bedoelt is als signaalfunctie voor zelfbehoud – we zien een leeuw en vechten/vluchten of bevriezen – is nu een systeem geworden dat religie of spiritualiteit vervangt.
In ”We make our own devils” doorlopen we een aantal facetten van de hedendaagse angsten die bijna ingebakken zijn in ons menselijk systeem. Van angst voor de nacht tot angst voor het vreemde, het gevoel bekruipt ons meer dan we denken.
Tijdens de expo kan men even stilstaan bij dit gevoel en proberen de angst in zichzelf te lokaliseren. Het is vanuit deze plek dat er verandering kan komen. In plaats van de angst kan men op zoek gaan naar het vertrouwen. Vertrouwen dat we er allemaal zijn met dezelfde eigenschappen zoals alles in de natuur komt en gaat. Voor de kunstenares vindt men hier de schoonheid van leven. De nacht wordt in sjamanistische tradities aanschouwt als het moment bij uitstek voor spiritualiteit en zingeving. Zonder nacht is er geen dag, we leven mee in de cyclus en er zit schoonheid in elk moment.
De samenwerking met Skawager brengt in deze een diepere boodschap. Wat op het eerste zicht een bepaald effect heeft, brengt een boodschap en schoonheid die verder gaat dan de oppervlakte.
